Deze klassieker op verzoek van Marianne, veel plezier ermee.
Il sole muore già, E di noi, questa notte, avrà pietà… Dei nostri giochi confusi, nell’ipocrisia… Il tempo ruba i contorni, ad una fotografia. E il vento, spazza via… Questa nostra irreversibile follia, Chissà, se il seme, di un sentimento rivedrà, La luce del giorno, che un’altra vita ci darà! Resta amico accanto a me… Resta e parlami di lei, se ancora c’è… L’amore, muore, disciolto in lacrime ma noi, Teniamoci forte e lasciamo il mondo ai vizi suoi!!! Io e te… Lo stesso pensiero!!! Io e te… Il tuo e il mio respiro! Sarà, tornare ragazzi e crederci ancora un po’… Sporcheremo i muri, con un altro “no’’! E vai, se vuoi andare avanti! Perché, sei figlio dei tempi! Ma se, frugando, nella tua giacca, scoprissi che… dietro il portafoglio, un cuore, ancora, c’è! Amico, cerca me!! E, ti ricorderai… Del morbillo e le cazzate, fra di noi! La prima esperienza fallimentare, chi era lei? Amico, era ieri, le vele, le hai spiegate ormai! E, tu ragazza, pure tu… Che arrossivi se la mano andava giù! Ritorna a pensare, Che sarai madre, ma di chi? Di lui, che è innocente… Che non si dica ’’ figlio di…’’! Io e te… Lo stesso pensiero! Che fai, se stai lì, da solo!!! In due, più azzurro è, il tuo volo!!! Amico è bello… amico è tutto… E’ l’eternità! E’ quello che non passa, mentre tutto va! Amico! Amico! Amico! Il più fico amico, è chi resisterà! Chi resisterà! Chi di noi… Chi di noi… Resisterà!!! | De zon zakt al weg, En hij heeft, vanavond, medelijden met ons Vanwege onze verwarde spelletjes, met al die huichelarij… De tijd neemt onze hele setting mee, naar een foto. En de wind veegt onze onomkeerbare dwaasheid weg, Wie weet, of de kiem, van ons gevoel weer opkomt, Het daglicht, dat ons een nieuw leven gaat geven! Vriend blijf bij me… Blijf en praat met me over haar, als ze er nog is… De liefde, sterft, opgelost in tranen, maar wij, Laten we elkaar stevig vasthouden en de wereld achterlaten met z’n gebreken.. Ik en jj… Dezelfde gedachte!!! Ik en jij… Jouw en mijn adem! Het zal zijn alsof we weer jongens worden en er weer wat vertrouwen in krijgen… We gaan de muren bevuilen, met nog een “nee” kreet! En ga, als je vooruit wil gaan! Want, je bent een kind van de tijd! Maar als je, terwijl je de jas nazoekt, er achter zou komen dat er… achter je portefeuille nog steeds een hart zit! Vriend, zoek mij dan op!! En je zult je weer herinneren aan… de pokkentijd en nonsens, die we samen meemaakten! De eerste instort ervaring, wie was zij? Vriend, dat was gisteren, jij hebt jouw zeilen al weer opgehaald! En jij meisje, zelf jij… wat bloosde je als de hand naar beneden ging! weer door denken, Zou je nu moeder zijn, maar van wie? Van hem, die onschuldig is… Dat men niet zal zeggen “kind van…”! Ik en jij… Dezelfde gedachte! Wat doe je, als je daar bent, alleen!!! Met z’n tweetjes is je vlucht veel blauwer!!! Vriend het is mooi.. vriend het is alles… Het is de eeuwigheid! Het is wat niet voorbij gaat, terwijl voor de rest alles verdwijnt! Vriend! Vriend! Vriend! De meest gave vriend, is hij die het uithoudt! Die het uithoudt! Wie van ons…wie van ons zal het uithouden!!! |
