Tijd voor een klassieker. Live uitvoering van Caruso in Verona door Lucio Dalla:
Qui dove il mare luccica e tira forte il vento su una vecchia terrazza davanti al golfo di Surriento un uomo abbraccia una ragazza dopo che aveva pianto poi si schiarisce la voce e ricomincia il canto. Te voglio bene assaie ma tanto tanto bene sai è una catena ormai che scioglie il sangue dint'e vene sai Vide le luci in mezzo al mare pensò alle notti là in America ma erano solo le lampare e la bianca scia di un'elica sentì il dolore nella musica si alzò dal pianoforte ma quando vide la luna uscire da una nuvola gli sembrò dolce anche la morte guardò negli occhi la ragazza quegli occhi verdi come il mare poi all'improvviso uscì una lacrima e lui credette di affogare. Te voglio bene assaie ma tanto tanto bene sai è una catena ormai che scioglie il sangue dint'e vene sai. Potenza della lirica dove ogni dramma è un falso che con un pò di trucco e con la mimica puoi diventare un altro ma due occhi che ti guardano così vicini e veri ti fan scordare le parole confondono i pensieri così diventa tutto piccolo anche le notti là in America ti volti e vedi la tua vita come la scia di un'elica ma si è la vita che finisce ma lui non ci pensò poi tanto anzi si sentiva già felice e ricominciò il suo canto. Te voglio bene assaie ma tanto tanto bene sai è una catena ormai che scioglie il sangue dint'e vene sai | Hier waar de zee fonkelt en de wind hard waait op een oud terras aan de golf van Sorrento (bij Napels) omarmt een man een meisje dat net gehuild heeft vervolgens schraapt hij de keel en begint weer te zingen. Ik hou heel veel van je zo ontzettend veel, weet je dat het voelt al als een keten waardoor het bloed in de aders oplost, weet je dat. Hij zag de lichten midden op zee en dacht aan de nachten daarginds in Amerika maar het waren slechts vissersboten en de witte kielzog van een schroef hij voelde de pijn in de muziek en stond op van de piano maar toen hij de maan zag verschijnen vanachter een wolk leek zelfs de dood hem fijn hij keek het meisje in de ogen die ogen, groen als de zee toen liet ze plotseling een traan vrij en hij dacht dat hij stikte. Ik hou heel veel van je zo ontzettend veel, weet je dat het voelt alsof je vastgeketend bent waardoor het bloed in je aders oplost, weet je dat. De macht van de opera waarbij elk toneelstuk vals is en je met een beetje schmink en mimiek iemand anders kunt worden maar twee ogen die je aankijken zo dichtbij en oprecht laten je de woorden vergeten verwarren de gedachten en zo wordt alles klein zelfs die nachten daarginds in Amerika je draait je om en ziet je leven als de kielzog van een schroef maar ja, het is het leven dat eindigt maar hij dacht er niet veel aan hij voelde zich zelfs al gelukkig en begon weer te zingen. Ik hou heel veel van je zo ontzettend veel, weet je dat het voelt al als een keten waardoor het bloed in de aders oplost, weet je dat. |
